Bilindiği üzere Kur’an-ı Kerim’in (ondört) yerinde secde âyeti vardır. Kur’an okuyan kimse bu âyetlere rastgelince dikkat çeker, secde âyetini okuyunca hemen duraklar. Kalkar, elleri yanına salıverilmiş halde tekbir alır, namaz secdesi gibi secdeye iner. Secdede üç defa:
“Sübhane Rabbiye’l-a’la” der, yahut: “Sübhane Rabbinâ in kâne vâdü Rabbinâ le-mefûla” der. Sonra yine tekbir alarak başını kaldırır, böylece secde âyetini okuması sebebiyle yüklendiği secde mükellefiyetini yerine getirmiş olur.
Secdeden kalkınca:
“Gufrâneke Rabbenâ ve ileyke’l-masîr” âyeti (dua makamında) okunur.
Şayet, âyet okunduğu, yahut dinlendiği halde, o anda secde yapılamayıp sonraya te’hir edilecekse, bu defa sadece şu dua okunur:
“Semi’nâ ve etâ’nâ, gufrâneke Rabbenâ ve ileyke’l-masîr.”
Bu duâdan sonra bulunan ilk fırsatta zimmete borç olarak geçmiş olan secde yapılmaya gayret edilir. Daha fazla borçlu olarak kalmaktan korkulur.
Secde âyetlerinin kiminde Rabbimiz secdeyi işaret etmektedir. Kiminde de müşriklerin secde etmedikleri ifade olunmakta, böylece müşriklere muhalefet için bizim secde etmemiz gerekmektedir. Kiminde de mü’min-lerin secdeden kaçınmadıkları, yaradanlarına secdeyi lâyık gördükleri işaret olunmakta, böylece bizim de mü’minlerden olduğumuzu isbat etmemiz için secde gerekmektedir.
Secde âyetlerinin geçtiği sûre ve âyetler:
Arâf sûresi, âyet: (206), Râd: (15). Nahl: (49), İsra: (107). Meryem: (58), Hacc: (18), Sa’d: (24), Fûrkan: (60). Secde: (15), Fussilet: (37). Neml: (25). Necm: (62), İnşikak: (21), Alâk: (19).