Çocuk dünyaya geldikten sonra ilk fırsatta dini bilgisi olan kimse çağrılır, çocuk kucağına verilir. Sağ kulağına ezan, sol kulağına da kamet okunur. Sonra da söyle dua etmesi sağlanır:
Allah’ım, bu yavruyu İslam fidanlığında biten güzel bir fidan olarak büyüt, İslami hayatta ebedi ve sabit kıl!
Bu sıralarda çocuğuna bakan ana-baba, Ibrahim Aleyhisselâm’ın oğulları İsmail ve İshak’a bakarken okuduğu duâyı okurlar:
“Elhamdü’lillâhillezi vehebe li ale’l-kiberi İsmaile ve İshak. İnne Rabbi le semi’u’d-düâ.”
“Bana bu evladı ihsan eden Allah’a hamd eder, minnet ve şükranlarımı takdim ederim…”
Konuşma devrelerinde çocuğa ezberletilecek ilk söz. kelime-i tevhid olmalıdır. Yani:
“La ilahe illallah, Muhammedün Resûlüllah,” dedirtmelidir.
Ne yazık ki bazı cahil baba ve analar, yavrularına hiç de hayırlı ve faydalı olmayan şeyler ezberletiyor, hatta bunlardan bazı katmerli cahiller, çocuklarına yakınlarına küfür etmesini bile öğretip sövdürüyor, gülüşüyorlar. Böylece ilk günlerde sövmeye alışan çocuk, daha sonraları bunu diline dolayıp küfürlü sözlerden kurtulamıyor, küfürle başlayan konuşma, sonra ana-babaya da küfürle devam ediyor, cezalarını bu evladları eliyle buluyorlar.