İnsan her gece ölür, her sabah da dirilir. Ancak böyle her gece ölüp, her sabah dirilen insan, en son ölümden sonra da aynı şekilde dirileceğini pek hatırına getiremez. Halbuki, her gece ölüp, her sabah diriliş, en son ölüş ve dirilişin bir izahı ve tatbikatıdır. Nitekim Resûl-i Ekrem Efendimiz sabahları uykudan uyanınca, böyle bir tefekkür içinde şu duâyı okurdu:
“Elhamdü lillâhillezi, ahyana ba’de mâ emâtenâ ve ileyhi’n-nüşür!”
Bizi öldürdükten sonra tekrar dirilten Allah’a hamd olsun. Ne kadar ölüp dirilsek de, yine sonunda O’na döneceğiz. En son durağımız O’nun huzurudur.”
İşte bundan dolayıdır ki, mü’minler sabah uyanınca sanki bir ölümden daha kurtulup yenidenhayata kavuşmuş gibi sevinç ve huzur duyar; bu hayatı yine ihsan eden Rablerine karşı hamd ve şükür duygu ve tefekkürü içinde sünnet olan bu duayı okurlar.