Hastalık maddi olur, mânevi olur.
Maddi hastalık için nasıl maddi tedbir alınarak doktora gidilecek, teşhis koyulup gereken yapılacaksa, mânevi ve ruhi hastalıklar için de aynı şekilde ruhi tedbirler alınacak, moral veren okumalara başvurulacaktır. Zaten maddi tedbirlerin sonunda da yine mânevi tedbire ihtiyaç kesindir. İlaçları tatbik edip, gereken yapıldıktan sonra yine şifa Allah’dan dilenir, iyilik vermesi niyazında bulunulur.
Demek ki, tedbiri alınan her hastalık için şifa âyetleri okunabilir. Şifa duaları yapılır, ilaçların te’sirini halketmesi, Yaradan’dan niyaz olunur.
Şu yedi âyet şifa niyetiyle hastaya okunursa Allah’ın izniyle sıkıntı hafifler, ilaçlar müessiriyetini yükseltir, belki de tümüyle kesin şifa gelir. Bu cihet artık okuyanın, okutulanın iman ve ihlasıyla ilgili husus… Kullar buraya giremez, ihlâsın kuvvetini bilemez. Hâlık ile mahlûk arasında bir sırlı keyfiyettir, iman ve ihlâs.
Ey insanlar! Rabbinizden size bir öğüt, kalplerdeki hastalıklara bir şifa, inananlara bir rehber ve rahmet gelmiştir. (Yunus:57)
Biz Kur’an’dan öyle bir şey indiriyoruz ki, o müminler için bir şifa, bir rahmettir; zalimlerin ise sadece ziyanını arttırır. ( İsra:82)
Bu ayetlere bilinen diğer âyetler de ilave edilecek olursa inşaallah hasta için sıhhat ve afiyetlere vesile olur. Nitekim Fâtiha ve İhlâs sûrelerinin çok şifalı olacağı hadislerde de zikredilmiştir.